De weg naar wederzijdse erkenning is de fase van onderlinge gesprekken. Kerkenraden of commissies bespreken allerlei thema’s en doen verslag van hun gesprekken aan de gemeentes. Zo kun je als kerken gaan ervaren dat er eenheid is in geloven en belijden.
In het verleden werden in elke plaatselijke situatie allerlei onderwerpen besproken die (mogelijk) een obstakel waren op de weg naar wederzijdse erkenning. Inmiddels is het inzicht gegroeid dat plaatselijk niet alles overgedaan hoeft te worden wat landelijk al gebeurd is. Toch kan het goed zijn om zulke onderwerpen te bespreken. Zo kan de geestelijke eenheid ervaren en 
verdiept worden.
Het is belangrijk om de gemeente hierin steeds mee te nemen. Ook is het goed om het te delen binnen de classis en de regiovergadering.
Deze fase kan worden afgerond met een gezamenlijke verklaring. Daarbij is instemming nodig van de gemeente en meestal ook van de classis of regio-vergadering van het kerkverband.
Het doel van deze fase is dat twee of meer kerken groeien naar de situatie van ‘samenwerkende gemeentes’
Lees verder:
- de geldende kerkrechtelijke afspraken, geordend per kerkverband (CGK, NGK, GKv) >
- wat is de inhoud van zulke gesprekken (aan de hand van materiaal dat in landelijke samensprekingen gebruikt is)
- voorbeelden van plaatselijke documenten over deze fase
